Prawidłowa renowacja tarasu

Izolacja pionowa nie została dociśnięta listwą aluminiową
Fot. Poburski Dachtechnik

Taras był wykonany z uwzględnieniem następującego układu warstw:

• strop żelbetowy,
• paroizolacja wykonana z folii PE o grubości 0,2 mm,
• styropian ekstrudowany,
• dwuwarstwowa izolacja bitumiczna,
• warstwa rozdzielająca,
• beton spadkowy,
• płytki.

Podczas oględzin stwierdzono nieprawidłowości w zaprojektowaniu izolacji tarasu i warstwy wierzchniej. Firma wykonująca taras nie dostrzegła błędów projektowych i zrealizowała go (niestety) zgodnie z projektem. Również nadzór budowlany nie potrafił się znaleźć w tej sytuacji. Na wykonanym tarasie popełnione zostały najczęściej powtarzające się na tego rodzaju konstrukcjach błędy:

• pionowa izolacja nie została wyprowadzona na wysokość 10 cm, powyżej górnej krawędzi płytek, będącej jednym z poziomów prowadzenia wody;
• izolacja pionowa nie została dociśnięta listwą aluminiową;
• brak wykształconej poprawnie warstwy prowadzenia wody (odwodnienia) pomiędzy izolacją a betonem spadkowym;
• niepoprawnie zostały dobrane wpusty (tzw. tarasowe), które odprowadzałyby wodę z płaszczyzny izolacji oraz z płytek;
• niepotrzebnie zastosowano styropian ekstrudowany, który stosuje się głównie w warstwach dachu odwróconego. W tym przypadku mógł on zostać zastąpiony tańszym materiałem np. EPS 200;
• brak przelewu awaryjnego.

Warstwa izolacji polimerowo-bitumicznej np. TEC KSA podkładowej samoprzylepnej
Fot. Poburski Dachtechnik

Po oględzinach zaproponowano następujące rozwiązanie:

• Demontaż i rozbiórka istniejącego układu warstw do poziomu płyty żelbetowej (stropu) o spadku 0% w taki sposób, aby przygotowana powierzchnia stwarzała możliwość wbudowania na niej paroizolacji bitumicznej.
• Płyta betonowa tarasu (istniejąca).
• Gruntownik.
• Warstwa paroizolacji bitumicznej z wkładką aluminiową np. Schwarte VA4 papa paroizolacyjna.
• Warstwa izolacyjna poliuretanowa grubości o 6 cm.
• Styropian spadkowy EPS 200.
• Warstwa izolacji polimerowo-bitumicznej np. Tec KSA podkładowej samoprzylepnej.
• Warstwa izolacji polimerowo-bitumicznej np. Flex K5E nawierzchniowa termozgrzewalna.
• Włóknina filtracyjna.
• Żwir płukany o frakcji 4/8 mm.
• Płytki osadzone na żwirze z fugą wynoszącą ok. 8 mm.
• Dostawa i zaizolowanie dwóch wpustów.
• Zaizolowanie przelewów awaryjnych.
• Wykonanie izolacji pionowej przeciwwodnej tarasu do wysokości 10 cm powyżej górnej krawędzi płytek oraz 5 cm powyżej górnej krawędzi płytek w obszarze rusztu, drzwi i okien.
• Dostawa i wbudowanie rusztu wraz z osprzętem w wersji stalowej, ocynkowanej, zgodnie z wytycznymi producenta.

Powyższy układ warstw posiada szereg zalet. W przypadku ewentualnej nieszczelności można wykonać szybki, sprawny demontaż płytek oraz żwiru, celem naprawy izolacji, a wszystko niewielkim kosztem. Dodatkową zaletą jest to, że odwodnienie tarasu odbywa się relatywnie efektywnie nie tylko z poziomu płytek, ale również z poziomu warstwy izolacji. Przedstawiony system układania warstw jest bardzo często praktykowany między innymi w Niemczech.

Taras po zakończeniu renowacji
Fot. Poburski Dachtechnik

Inwestor w zamian za osadzenie płytek na żwirze płukanym zaproponował ich ułożenie z uwzględnieniem:

• maty drenażowej kubełkowej,
• włókniny filtracyjnej,
• wylewki cementowej,
• płytek ceramicznych.

Pozostałe warstwy, z wyjątkiem tych zamienionych, pozostały bez zmian.

Taras od strony kosztów
Należy  podkreślić dużą rolę, jaką odgrywa wykonanie poprawnego projektu tarasu oraz właściwy dobór firmy wykonawczej z uwagi na bardzo wysokie koszty ewentualnych napraw lub całkowite koszty remontu tarasu.

• Średnie koszty renowacji tarasu oscylują pomiędzy 800 do 1500 €/m2 w krajach zachodnich.
• Koszty renowacji tarasu w technologii omówionej powyżej wynoszą:

             – izolacja, warstwy rozdzielające, płytki oraz ruszty ok. 700 zł/m²
            – demontaż starego tarasu + koszty ponownie wykonanego układu warstw ok. 900 zł, co daje
               w sumie ok. 1600 zł/m².


Układ warstw na tarasie
Rys. Poburski Dachtechnik

Stowarzyszenie Wykonawców Dachów Płaskich i Fasad DAFA, powstałe w 2006 roku, postawiło sobie za cel podniesienie jakości specjalistycznych robót budowlanych poprzez określenie standardów wykonania. W tym celu z końcem roku 2007 DAFA rozpoczęła wydawanie publikacji – w których przekazuje informacje techniczne, przykładowe rozwiązania oraz stan wiedzy w krajach o dłuższej tradycji wykorzystywania nowych technologii w budownictwie. Z uwagi na duże niedobory literatury branżowej oraz brak jednolitych standardów i wytycznych na rynku polskim, Stowarzyszenie DAFA podjęło się opracowania wytycznych z zakresu projektowania, wykonania, montażu i eksploatacji dachów płaskich i fasad.

Publikacje techniczne dostępne na www.dafa.com.pl.

Andrzej Wdowiak
Poburski Dachtechnik Sp. z o.o.
Członek Stowarzyszenia DAFA