Izolacja pionowa nie została dociśnięta listwą aluminiową
Fot. Poburski Dachtechnik
Taras był wykonany z uwzględnieniem następującego układu warstw:
- strop żelbetowy,
- paroizolacja wykonana z folii PE o grubości 0,2 mm,
- styropian ekstrudowany,
- dwuwarstwowa izolacja bitumiczna,
- warstwa rozdzielająca,
- beton spadkowy,
- płytki.
- pionowa izolacja nie została wyprowadzona na wysokość 10 cm, powyżej górnej krawędzi płytek, będącej jednym z poziomów prowadzenia wody;
- izolacja pionowa nie została dociśnięta listwą aluminiową;
- brak wykształconej poprawnie warstwy prowadzenia wody (odwodnienia) pomiędzy izolacją a betonem spadkowym;
- niepoprawnie zostały dobrane wpusty (tzw. tarasowe), które odprowadzałyby wodę z płaszczyzny izolacji oraz z płytek;
- niepotrzebnie zastosowano styropian ekstrudowany, który stosuje się głównie w warstwach dachu odwróconego. W tym przypadku mógł on zostać zastąpiony tańszym materiałem np. EPS 200;
- brak przelewu awaryjnego.
Warstwa izolacji polimerowo-bitumicznej np. TEC KSA podkładowej samoprzylepnej
Fot. Poburski Dachtechnik
Po oględzinach zaproponowano następujące rozwiązanie:
- Demontaż i rozbiórka istniejącego układu warstw do poziomu płyty żelbetowej (stropu) o spadku 0% w taki sposób, aby przygotowana powierzchnia stwarzała możliwość wbudowania na niej paroizolacji bitumicznej.
- Płyta betonowa tarasu (istniejąca).
- Gruntownik.
- Warstwa paroizolacji bitumicznej z wkładką aluminiową np. Schwarte VA4 papa paroizolacyjna.
- Warstwa izolacyjna poliuretanowa grubości o 6 cm.
- Styropian spadkowy EPS 200.
- Warstwa izolacji polimerowo-bitumicznej np. Tec KSA podkładowej samoprzylepnej.
- Warstwa izolacji polimerowo-bitumicznej np. Flex K5E nawierzchniowa termozgrzewalna.
- Włóknina filtracyjna.
- Żwir płukany o frakcji 4/8 mm.
- Płytki osadzone na żwirze z fugą wynoszącą ok. 8 mm.
- Dostawa i zaizolowanie dwóch wpustów.
- Zaizolowanie przelewów awaryjnych.
- Wykonanie izolacji pionowej przeciwwodnej tarasu do wysokości 10 cm powyżej górnej krawędzi płytek oraz 5 cm powyżej górnej krawędzi płytek w obszarze rusztu, drzwi i okien.
- Dostawa i wbudowanie rusztu wraz z osprzętem w wersji stalowej, ocynkowanej, zgodnie z wytycznymi producenta.
Taras po zakończeniu renowacji
Fot. Poburski Dachtechnik
Inwestor w zamian za osadzenie płytek na żwirze płukanym zaproponował ich ułożenie z uwzględnieniem:
- maty drenażowej kubełkowej,
- włókniny filtracyjnej,
- wylewki cementowej,
- płytek ceramicznych.
Taras od strony kosztów
Należy podkreślić dużą rolę, jaką odgrywa wykonanie poprawnego projektu tarasu oraz właściwy dobór firmy wykonawczej z uwagi na bardzo wysokie koszty ewentualnych napraw lub całkowite koszty remontu tarasu.
- Średnie koszty renowacji tarasu oscylują pomiędzy 800 do 1500 €/m2 w krajach zachodnich.
- Koszty renowacji tarasu w technologii omówionej powyżej wynoszą:
– demontaż starego tarasu + koszty ponownie wykonanego układu warstw ok. 900 zł, co daje
w sumie ok. 1600 zł/m².
Układ warstw na tarasie
Rys. Poburski Dachtechnik
Stowarzyszenie Wykonawców Dachów Płaskich i Fasad DAFA, powstałe w 2006 roku, postawiło sobie za cel podniesienie jakości specjalistycznych robót budowlanych poprzez określenie standardów wykonania. W tym celu z końcem roku 2007 DAFA rozpoczęła wydawanie publikacji – w których przekazuje informacje techniczne, przykładowe rozwiązania oraz stan wiedzy w krajach o dłuższej tradycji wykorzystywania nowych technologii w budownictwie. Z uwagi na duże niedobory literatury branżowej oraz brak jednolitych standardów i wytycznych na rynku polskim, Stowarzyszenie DAFA podjęło się opracowania wytycznych z zakresu projektowania, wykonania, montażu i eksploatacji dachów płaskich i fasad.
Publikacje techniczne dostępne na www.dafa.com.pl.
Andrzej Wdowiak
Poburski Dachtechnik Sp. z o.o.
Członek Stowarzyszenia DAFA
Źródło: Budownictwo monolityczne, nr 4 (11) 2012