Po 5 latach budowy i długim okresie planowania, w listopadzie 2013 roku w Schwäbisch Gmünd otwarto miejscowy tunel zwany Tunelem Jednorożca. Aby zrealizować obiekt, trzeba było podołać licznym wyzwaniom, w tym m.in. przesunąć na pewnych odcinkach koryto rzeki Rems. Realizację zadania ułatwiło zastosowanie stropowych wózków szalunkowych firmy NOEtec.
Wózek szalunkowy NOEtec w czasie budowy zatoki awaryjnej (z lewej) i sztolni wentylacyjnej (z prawej)
Fot. NOE
Projekt obwodnicy miasta został zatwierdzony jesienią 1989 roku. Wbicie pierwszej łopaty miało miejsce dopiero 9 lat później. Inwestorem była Republika Federalna Niemiec reprezentowana przez zarząd okręgu administracyjnego Stuttgart. Wszystkie roboty wykonywała grupa robocza Tunnel Schwäbisch Gmünd, w skład której weszły firmy: Ed. Züblin AG, Baresel GmbH, G. Hinteregger & Söhne Baugesellschaft m.b.H., Östu-Stettin Hoch -und Tiefbau GmbH.
Aby ominąć miejscowość Schwäbisch Gmünd, wykonano dwa odcinki tunelu budowane metodą odkrywkową (część zachodnią ok. 228 m i wschodnią ok. 315 m). Mur betonowy o grubości 1 m rozdziela się częściowo na dwie rury. Wspiera on, wraz z obiema ścianami zewnętrznymi strop tunelu o grubości 2,2 m. Do postawienia tej budowli wykorzystano wózki szalunkowe o długości ok. 12 m, składające się z elementów systemu NOEtec. Konstrukcje NOEtec ważą po 40 t i stoją na szynach. Z jednego odcinka betonowania na kolejny, wózki z napędem elektrycznym przesuwały się po szynach.
Aby szalunek po stwardnieniu betonu idealnie oddzielił się od budowli, stół szalunkowy znajdował się na stemplach hydraulicznych obniżanych o maksymalnie 50 cm. Zaletą wózków szalunkowych NOEtec jest możliwość modyfikacji. Normalnie szerokość rur tunelu wynosi 9,5 m. Jednak na małym odcinku jedna jest szersza. Dzięki zastosowaniu systemu modułów można było dostosować wózek do tego przesunięcia. Wózki wykorzystano również do budowy zatok awaryjnych i sztolni elektryczno-wentylacyjnych.
Do betonowania ścian w korycie rzeki i strefach, gdzie stosowano metodę odkrywkową zastosowano wielkopowierzchniowe płyty szalunkowe NOEtop
Fot. NOE
Przy betonowaniu: fundamentów, ścian odcinków koryta rzeki, ścian odcinków tunelu wznoszonego metodą odkrywkową, ścian sztolni wentylacyjno-elektrycznych, zdecydowano się na system szalowania ścian NOEtop. NOEtop oparty jest na ramach stalowych i dzięki wbudowanym pasom może być wykorzystywany także jako szalunek dźwigarowy. Umiejscowienie punktów spinania szalunków można przy tym dowolnie wybierać. Wszystkie ramy i profile systemu są od środka, jak i na zewnątrz cynkowane ogniowo, co sprawia, że są mocne i trwałe. Dopuszczalne obciążenie betonu w systemie NOEtop wynosi 88 kN/m2.
Jeśli chodzi o projekt budowy tunelu w Schwäbisch Gmünd, to zastosowano tam system szczególnie interesujący ze względu na wielkość: największa płyta szalunkowa NOEtop miała rozmiar 5,30x2,65 m i powierzchnię ponad 14 m2. W ten sposób można było zaoszczędzić czas i koszty pracy.
Źródło: Świat Betonu, nr 6 (6) 2014
