Rozliczenie roczne z podatku to okazja dla osób niepełnosprawnych oraz ich opiekunów do odliczenia części wydatków zarówno związanych z rehabilitacją, jak i poniesionych w celu ułatwienia czynności życiowych.
Nie każdy wydatek poniesiony w roku podatkowym na cele wymienione wyżej można odliczyć. Mogą to być bowiem wyłącznie wydatki określone w ustawie podatkowej, a jest to zamknięty katalog. Ponadto część z wymienionych tam wydatków można odliczyć w pełnej wysokości, inne – do wysokości określonego w ustawie limitu.Prawo do odliczenia przysługuje przede wszystkim podatnikom, na utrzymaniu których pozostaje osoba niepełnosprawna, oraz podatnikom będącym osobami niepełnosprawnymi. Ważne jest posiadanie statusu osoby niepełnosprawnej, czyli orzeczenia o zakwalifikowaniu do jednego ze stopnia niepełnosprawności, a w przypadku dziecka, które nie ukończyło 16 lat, posiadanie orzeczenia o niepełnosprawności. Równoznaczne z orzeczeniem o niepełnosprawności jest orzeczenie lekarza ZUS o całkowitej niezdolności do pracy, a także orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy i do samodzielnej egzystencji.
Osoba niepełnosprawna pozostająca na utrzymaniu podatnika to osoba zaliczona do jednego ze stopni niepełnosprawności, której dochody w ciągu roku nie przekroczyły 9120 złotych, będąca równocześnie małżonkiem, dzieckiem własnym, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem przyjętym na wychowanie, pasierbem, rodzicem, teściem, rodzeństwem, ojczymem, macochą albo zięciem lub synową.
Do wydatków nielimitowanych, a poniesionych w roku podatkowym, zalicza się m.in. poniesione te na adaptację i wyposażenie mieszkań, przystosowanie do potrzeb osoby niepełnosprawnej samochodu, zakup wydawnictw i materiałów szkoleniowych czy odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym. Te wydatki podatnik może odliczyć pełnej wysokości. Powinien przy tym zadbać o udokumentowanie poniesionych wydatków, w przypadku kontroli urzędu skarbowego.
Wydatki limitowane, które można odliczyć w roku podatkowym, to między innymi te poniesione na używanie samochodu osobowego wykorzystywanego na potrzeby związane z koniecznym przewozem osoby niepełnosprawnej na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne do wysokości 2280 złotych czy też wydatki na leki, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować te leki czasowo lub na stałe. W przypadku ulgi na leki można odliczyć je w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy wydatkami faktycznie poniesionymi w danym miesiącu a kwotą 100 złotych.
Pełny katalog wydatków możliwych do odliczenia jest zawarty w art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do rozliczenia rocznego nie należy dołączać żadnych dowodów poniesienia wydatków. Trzeba będzie je okazać na ewentualne wezwanie urzędu skarbowego. Dlatego warto zbierać dokumenty potwierdzające dokonanie wydatków, takie jak faktury, rachunki, dowody wpłaty, dowody przelewów. Powinno z nich wynikać, kto za co i ile zapłacił.
 | Edyta Pisarczyk |
