Co do zasady, nie można eksmitować „na bruk”. Wynika to z przepisów ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz Kodeksu postępowania cywilnego.
Wytoczono przeciwko mnie pozew o eksmisję. Wiem, że trudno mi będzie wybronić się przed nakazem opuszczenia mieszkania, dlatego obawiam się egzekucji komorniczej. Jak przebiega wykonanie wyroku eksmisyjnego? Czy możliwe jest, że eksmisja nastąpi „na bruk”?
Co do zasady, nie można eksmitować „na bruk”. Wynika to z przepisów ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. nr 31, poz. 266 ze zm.) oraz Kodeksu postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 r. nr 43, poz. 296 ze zm.).
Przebieg egzekucji komorniczej zmierzającej do wydania właścicielowi nieruchomości zależy w dużej mierze od treści wyroku eksmisyjnego. Sąd, nakazując pozwanemu opuszczenie lokalu mieszkalnego, może przyznać mu uprawnienie do lokalu socjalnego w oparciu o art. 14 ustawy o ochronie praw lokatorów. Wówczas nakaże jednocześnie wstrzymanie wykonania wyroku eksmisyjnego do czasu złożenia przez gminę właściwą ze względu na położenie lokalu podlegającego opróżnieniu, oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Odmowa przyjęcia tej oferty przez wyeksmitowanego spowoduje wygaśnięcie uprawnienia do lokalu socjalnego, a w konsekwencji będzie stanowić podstawę do wszczęcia przeciwko niemu egzekucji zmierzającej do opróżnienia lokalu. Co oczywiste, wierzyciel nie będzie musiał wstrzymywać się z wszczęciem egzekucji, jeśli w wyroku nie zostanie pozwanemu przyznane prawo do lokalu socjalnego.
W obu wypadkach jednak, co do zasady, eksmisja nie może być dokonana „na bruk”, tj. bez zapewnienia innego pomieszczenia. Stanowi o tym art. 1046 K.p.c., według którego po bezskutecznym wezwaniu dłużnika do dobrowolnego wydania lokalu, jeśli nie przysługuje mu tytuł prawny do lokalu lub pomieszczenia, w którym może zamieszkać, komornik zwraca się do gminy, aby wskazała pomieszczenie tymczasowe. Jeśli nie nastąpi to w okresie kolejnych sześć miesięcy, komornik usunie dłużnika do noclegowni, schroniska lub innej wskazanej przez gminę placówki zapewniającej miejsca noclegowe, zawiadamiając jednocześnie gminę o potrzebie zapewnienia dłużnikowi tymczasowego pomieszczenia. Komornik nie może wstrzymać się z dokonaniem tych czynności, jeżeli wierzyciel albo dłużnik, albo osoba trzecia wskaże pomieszczenie odpowiadające wymogom tymczasowego pomieszczenia. W okresie od 1 listopada do 31 marca eksmisji do pomieszczenia tymczasowego nie wykonuje się, chyba że jej powodem było znęcanie się nad rodziną.
Wyjątek od zasady zapewnienia dłużnikowi pomieszczenia tymczasowego przewiduje art. 25d pkt 1 ustawy o ochronie praw lokatorów, odnosząc go do takich przyczyn eksmisji, jak m.in. stosowanie przemocy w rodzinie, wykraczanie w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, niewłaściwe zachowanie czyniące uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku.
Edyta Pisarczyk |