W ostateczności

Ocena: 0
1764
Rozważane teksty opisujące ustanowienie przez Jezusa Eucharystii wyróżniają w niej obrzęd ofiarniczy (Mt 26,26-28; Mk 14,22-24; Łk 22,19-20; 1Kor 11,23-25). Z opisów Ostatniej Wieczerzy wynika więc, że Msza Święta jest Ofiarą.
Dlatego rozważaliśmy pojęcie ofiary. Jezus swoje Ciało i Krew określił jako dar złożony na ofiarę; sam siebie ofiarował i ogłosił Eucharystię jako pokarm ofiarny. Ale czy tylko?

Jezus, nauczając o Eucharystii, mówi o zbawieniu i życiu wiecznym, do osiągnięcia których konieczny jest ten sakrament. Podkreśla ścisły związek Eucharystii z ostatecznym przeznaczeniem człowieka. Przyjmowanie Komunii świętej daje nie tylko aktualne zjednoczenie z Chrystusem (J 6,56), ale także powoduje nadprzyrodzone skutki sięgające w najdalszą przyszłość (1Kor 11,26-29). Pokarm ten zapewnia udział w życiu wiecznym i prowadzi do zmartwychwstania w Dniu Ostatecznym (J 6,54).

Mało tego, wprowadzając w bliskość relacji Ojca i Syna (J 6,57), czyni nas po części „uczestnikami Boskiej natury”(2P 1,4). Eucharystia przez swój materialny znak i czynność jest więc już teraz, w doczesności, zaproszeniem człowieka do udziału w Boskim życiu. Osiągnie ono swoją pełnię w Dniu Ostatecznym.

Obrzęd eucharystyczny przynosi w sobie całe zbawcze dzieło Chrystusa, czyli jest też skierowany ku przyszłości. Dlatego we wszystkich omawianych tekstach o Eucharystii są słowa mówiące o czasach ostatecznych, czyli eschatologicznej przyszłości. Eucharystia jest więc jej wyraźną zapowiedzią. Dzieło odkupienia dokonane na krzyżu jest ostatnim etapem historii zbawienia. Wypełnia wszystkie proroctwa i oczekiwania przeszłości. Teraz czekamy już „tylko” na spotkanie z Bogiem w Jego odwiecznym Królestwie (Mt 26,29; Mk 14,25).

Eucharystia, uobecniając przeszłość, jest – jak widać – także wychylona ku przyszłości, która przyniesie pełnię zbawienia. W tym sensie Eucharystia już teraz może być przeżywana jako zadatek przyszłej radości zbawionych, czyli uczta świąteczna. Słowa Jezusa: „bierzcie i jedzcie!” można więc też odebrać jako zachętę do wspólnego radowania się przy stole. To zaproszenie człowieka przez Boga do stołu ołtarza rozumiane jest tu jako znak przyjaźni i zapowiedź szczęśliwego spotkania w Domu Ojca, w niebie.

Ten świąteczny wymiar Eucharystii nie może nam przesłonić ofiarniczego charakteru eucharystycznego Pokarmu. Msza Święta jest ofiarą składaną Bogu Ojcu przez Kościół razem z Jezusem. Dlatego wielkie znaczenie mają też ofiary duchowe składane przez wiernych uczestniczących we Mszy Świętej.

ks. Jan Sawicki
Idziemy nr 7 (388), 17 lutego 2013 r.



PODZIEL SIĘ:
OCEŃ: