Ofiara Chrystusa na krzyżu została złożona raz na zawsze (Hbr 7,27; 9,12; 10,10). Jest jednorazowa i doskonała, dlatego skutkuje na wszystkie wieki i pokolenia.
Ta jedyność i niepowtarzalność każe zastanowić się nad sensem polecenia: „to czyńcie na moją pamiątkę” (Łk 22,19). Skoro Ofiara Jezusa nie może być powtórzona i skoro jesteśmy odkupieni, to po co istnieje Msza Święta i jaki cel ma jej powtarzalność?Tak, zbawcza Ofiara jest jedyna. Chodzi o niepowtarzalny akt ofiary, który może być tylko przywołany. Msza Święta jest powtórzeniem obrzędów Chrystusa z Wieczernika, Jego słów i czynności, jednakże Ofiary z Kalwarii powtórzyć się nie da. Msza Święta tę jedyną Ofiarę odkupieńczą Jezusa – tylko i aż – uobecnia. Ofiara dokonała się na krzyżu, ale przez Mszę są przybliżane i przekazywane ludziom jej zbawcze skutki. Msza Święta ponad czasem i przestrzenią umożliwia uczestniczącym w niej na nowo przeżyć Ofiarę i otrzymać wszystkie owoce Chrystusowej męki i śmierci na krzyżu.
Mało tego, Msza Święta pozwala włączyć się w tamto wydarzenie. Jezus na Golgocie jako składający Ofiarę był sam, natomiast we Mszy cały Kościół składa tę Ofiarę z Nim. Ofiarującym jest Jezus razem z całą Wspólnotą Kościoła. Więcej, we Mszy Kościół ofiarowuje Bogu Ojcu siebie razem z Jezusem, będąc Jego mistycznym Ciałem, którego On jest Głową. Widać więc, że Kościół jest nie tylko podmiotem współofiarującym Chrystusa, ale jest także współskładanym darem.
Prościej mówiąc, Msza stwarza możliwość każdemu uczestniczącemu ofiarowania siebie samego Bogu; tak, aby i nasza ofiara była przyjęta. Eucharystia jest więc sakramentem przywołującym jedyną, skuteczną Ofiarę po to, żeby niezależnie od czasu i miejsca mogli ją złożyć razem z Jezusem wszyscy Jego wyznawcy. Oczywiście, kapłani są potrzebni i Wspólnota Kościoła korzysta z ich posługi, aby uobecniać Ofiarę Pana. Jednakże podmiotem ją składającym nie jest tylko kapłan, ale zjednoczona z Chrystusem cała społeczność Kościoła.
Ten udział wiernych w sprawowaniu Mszy polega nie tylko na złożeniu w ofierze Chrystusa, ale także na ofiarowaniu swojego własnego daru, którego zewnętrznym znakiem są chleb i wino – owoce ludzkiej pracy. Chleb i wino wydają się banalnymi produktami w porównaniu do mocy przeistoczenia obecnej „w dłoniach” księdza, jednakże bez tych „detali” niemożliwe jest uobecnienie Ofiary i rozdanie jej skutków przez Komunię Świętą. Liturgia przestrzega przed lekceważeniem tego wkładu ze strony wiernych. Bez niego kapłańska moc jest sierotą. Także dlatego ważnym zadaniem jest uświadamianie wiernym ich rzeczywistego udziału we Mszy Świętej.
 | ks. Jan Sawicki |
