Pielęgnacja betonu jest niezbędnym i jakże często zaniedbywanym lub wręcz całkowicie pomijanym procesem technologicznym, gwarantującym uzyskanie projektowanej wytrzymałości oraz trwałości betonu w konstrukcji. Czynności związane z pielęgnacją betonu mają na celu zapewnienie optymalnych warunków cieplno-wilgotnościowych jego dojrzewania. Pielęgnacja ma również na celu redukcję odkształceń skurczowych, powodowanych odparowaniem wody oraz ograniczenie ryzyka zarysowania elementu na skutek gradientu temperatur. Niedocenianym elementem pielęgnacji jest także przeciwdziałanie przemarzaniu powierzchni betonu w okresie zimowym i jej przegrzewaniu w czasie upałów oraz zabezpieczenie młodego betonu w konstrukcji przed szkodliwym wpływem drgań i wibracji.
Szczegółowe wytyczne znajdują się w normie PN-EN 13670:2011 "Wykonywanie konstrukcji betonowych". Przywołana norma podaje podstawowe sposoby pielęgnacji betonu, wprowadzając klasy pielęgnacji definiowane za pomocą minimalnego czasu jej trwania lub też okresu w którym beton uzyskuje założony procent 28 dniowej wytrzymałości charakterystycznej.
Podstawową metodą pielęgnacji młodego betonu w konstrukcji jest stosowanie tzw. pielęgnacji mokrej. Założeniem tej metody jest utrzymanie powierzchni elementu w stanie wilgotnym. Do podstawowych sposobów pielęgnacji wilgotnej zalicza się:
- stałe bądź okresowe zraszanie powierzchni betonu wodą,
- przykrywanie powierzchni betonu włókniną, która utrzymywana jest w stanie wilgotnym,
- zalanie powierzchni betonu wodą (o ile jest to możliwe ze względu na funkcję i kształt elementu).
Bardzo często stosowaną metodą pielęgnacji betonu w konstrukcjach nawierzchni drogowych, lotniskowych jak również posadzek przemysłowych jest wykorzystanie preparatów, które naniesione na powierzchnię młodego betonu tworzą ciągły film zamykając ją, co znacząco minimalizuje odparowanie wody. Podstawową zaletą tego sposobu pielęgnacji jest łatwość aplikacji na dużych powierzchniach.
W okresie obniżonych temperatur należy stosować specjalne techniki pielęgnacji betonu, chroniące powierzchnię betonu nie tylko przed utratą wilgoci ale przede wszystkim zabezpieczające ją przed zamarzaniem. Najczęściej w tym celu stosowane są osłony w postaci mat izolacyjnych lub płyt styropianowych, które znacząco ograniczają utratę ciepła z samonagrzewu betonu. Aktywnym sposobem pielęgnacji termicznej betonu w czasie obniżonych temperatur jest budowa osłon zewnętrznych w postaci namiotów z równoczesnym wykorzystaniem nadmuchu ogrzanego powietrza lub pary technologicznej. Możliwe i celowe w okresie zimowym jest również stosowanie elektronagrzewu lub mat termicznych.
Długość procesu pielęgnacji betonu uzależniona jest od rodzaju zastosowanego cementu, typu i ilości dodatków mineralnych, panujących warunków atmosferycznych a także kształtu i modułu powierzchniowego elementu. Norma PN-EN 13670 podaje minimalne czasy pielęgnacji betonu dla klas 2÷4 tj. chwili kiedy beton uzyskuje 35÷70% wytrzymałości charakterystycznej po 28 dniach.
Reasumując pielęgnację betonu należy rozpoczynać niezwłocznie po zakończeniu obróbki powierzchniowej elementu. Zaniechanie lub niestaranne prowadzenie pielęgnacji powoduje obniżenie wytrzymałości betonu, wskutek niemożności uzyskania odpowiedniego stopnia hydratacji cementu oraz wiąże się z ryzykiem powstania powierzchniowych lub wskrośnych zarysowań skurczowych a tym samym skutkuje nieuzyskaniem przez konstrukcję wymaganej trwałości i niezawodności.
Źródło: Stowarzyszenie Producentów Betonu Towarowego w Polsce
Zdjęcie: Wikipedia
Zdjęcie: Wikipedia