Rysy pojawiające się na powierzchni betonu są powszechnie znanym, trudnym do uniknięcia zjawiskiem. Oprócz ich negatywnego wpływu na estetykę powierzchni, mogą one także pogarszać pewne parametry betonu, jak np. wodoszczelność czy przenoszenie dźwięku. O najczęstszych czynnikach decydujących o pojawianiu się niekontrolowanych spękań posadzek wypowiada się Paweł Madej, kierownik Centrum Badania Betonów Lafarge.
Najczęstsze przyczyny niekontrolowanych spękań posadzek:
1. Błędy w rozmieszczeniu oraz wykonaniu dylatacji
Dylatacje powinny być nacinane zgodnie z przyjętą przez projektanta siatką dylatacji. Szczeliny dylatacyjne powinny ograniczać pola o powierzchni nie większej niż 36 m2, przy czym długość boku prostokąta nie powinna być większa niż 6 m. Jeśli na istniejącym podłożu betonowym istnieją dylatacje to należy je odwzorować na nowo wykonywanym podłożu. Należy pamiętać także, że dylatacje powinny być nacinane w odpowiednim czasie, tzn. tak wcześnie jak to możliwe, ale bez powodowania wyrywania kruszywa z posadzki. W zależności od warunków panujących w pomieszczeniu – temperatury, wilgotności, siły wiatru – orientacyjny czas nacinania szczelin dylatacyjnych wynosi od 8 do 48 godzin.
2. Źle prowadzony proces zacierania
Proces zacierania powinien być rozpoczęty możliwie szybko. Przyjmuje się, że zacieranie mechaniczne lica posadzki może nastąpić w momencie, gdy można wejść na posadzkę nie pozostawiając na niej wyraźnych śladów. Niedopuszczalne jest np. posypywanie powierzchni posadzki cementem albo skrapianie jej wodą i późniejsze prowadzenie procesu zacierania.
Niewłaściwe zacieranie to jeden z kluczowych czynników pękania posadzki
3. Niewłaściwie zaprojektowana mieszanka betonowa
Prawidłowo zaprojektowany beton powinien charakteryzować się jak najniższym skurczem. Często popełnianym błędem jest nadmierna zawartość wody w mieszance betonowej. Podczas opracowywania recepty na beton posadzkowy przyjmuje się stosunek wodno-cementowy poniżej 0,55 przy zawartości cementu nie większej niż 350 kg/m3. Stosowane kruszywo powinno być wolne od zanieczyszczeń materiałem organicznym oraz minerałami ilastymi. Zaprojektowany beton powinien charakteryzować się odpowiednią wytrzymałością na ściskanie i zginanie, która zapewni przenoszenie obciążeń statycznych jak i dynamicznych.
4. Błędna pielęgnacja posadzki
Możemy wyróżnić dwie podstawowe metody pielęgnacji – mokrą, oraz z zastosowaniem powłoki w postaci folii lub preparatów powłokotwórczych. Ta pierwsza jest zalecana zwłaszcza dla betonów o niskim W/C (<0,5). Ważne jest aby rozpocząć pielęgnację możliwie wcześnie – począwszy od chwili gdy powierzchnia betonu nie jest już podatna na zniszczenie i utrzymać stan ciągłego kontaktu z wodą przez minimum 7 dni. Jeżeli zapewnienie takich warunków nie jest możliwe, dobrym rozwiązaniem jest zastosowanie powłok.
5. Zbyt duże obciążenia użytkowe
Zdarza się również, że pękanie posadzki spowodowane jest niewłaściwym doborem grubości nawierzchni do przewidywanych obciążeń użytkowych. Te mogą być zbyt duże w stosunku do projektu lub eksploatacja betonu rozpoczęta jest zbyt wcześnie, zanim uzyska on odpowiednią wytrzymałość.
Źródło i zdjęcia: Lafarge
