Rozwiązaniem materiałowo-technologicznym proponowanym w projekcie CIDRO "Innowacyjna technologia nawierzchni drogowych o obniżonej emisji hałasu" jest wdrożenie nawierzchni drogowej o obniżonej emisji akustycznej przez opracowanie nowego produktu w postaci mieszanki mineralno asfaltowej (MMA) o wysokiej zawartości wolnych przestrzeni. Dzięki wdrożeniu proponowanego rozwiązania, możliwe będzie obniżenie hałasu emitowanego przez poruszające się samochody od 3 do 8 dB.
Hałas to dźwięki o dowolnym charakterze niepożądane w danych warunkach, które są szkodliwe, uciążliwe i wywołują zaburzenia u odbiorcy. Obecnie zmniejszanie hałasu jest zadaniem priorytetowym dla Europy, szczególną uwagę zwraca się zaś na hałas generowany przez pojazdy mechaniczne i hałas powstający na styku opony z nawierzchnią. W związku z tym pracuje się nad rozwojem technologii, które stworzą możliwość wprowadzenia trwałych rozwiązań w zakresie walki z hałasem.
Celem projektu "Innowacyjna technologia nawierzchni drogowych o obniżonej emisji hałasu" jest wdrożenie do produkcji mieszanki mineralno-asfaltowej, z której można będzie wykonywać nowy typ nawierzchni drogowej cechujący się obniżona emisją hałasu.
Podstawową właściwością nawierzchni dróg o obniżonej emisji hałasu jest jej porowata struktura, uzyskana poprzez zwiększenie ilości wolnej przestrzeni w stosunku do innych mieszanek. Otwarta struktura MMA determinuje wiele właściwości, które w korzystny sposób wpływają na komfort użytkowania nawierzchni, a jednocześnie nie obniżają nośności warstw. Mieszanka porowata w nawierzchni drogowej wpływa na obniżenie hałasu powstającego na styku opony z nawierzchnią oraz umożliwia odprowadzenie wody z nawierzchni podczas opadów deszczu oraz redukuje zjawisko rozprysku wody i powstawania klinu wodnego (Aquaplanning).
Hałas generowany przez toczący się samochód zaczyna dominować nad hałasem pracującego silnika po przekroczeniu prędkości 50 km/h, dlatego też podstawowym zastosowaniem opracowanej nawierzchni będą drogi szybkiego ruchu przebiegające przez miasta i położone blisko domów.
Dzięki zastosowaniu nawierzchni porowatej można osiągnąć efekt redukcji hałasu o 6-7 dB , podczas gdy budowa barier dźwiękoszczelnych zmniejsza hałas o 7-10dB, przy czym maksymalna redukcja osiągana jest przy zastosowaniu ekranów akustycznych o wysokości 6-7m. Zastosowanie nawierzchni porowatej dodatkowo obniża koszty budowy infrastruktury i pozytywnie wpływa na architekturę otoczenia.
Technologia nawierzchni porowatych dróg cechuje się tym, że trzeba ją dostosowywać do warunków klimatycznych w miejscu wbudowania. Wymaga to między innymi projektowania ze względu na działanie wody i mrozu. Dodatkowo trzeba opracować sposoby czyszczenia nawierzchni (pory mieszanki mogą się zatykać) i zimowego utrzymania.
Prace badawcze potrwają 2,5 roku. Po zrealizowaniu fazy badawczej projektu zostaną wykonane odcinki prototypowe, które pozwolą na weryfikację wyników badań laboratoryjnych w skali rzeczywistej. Wykonanie odcinków prototypowych będzie realizowane przez okres 2 lat. Pozytywne wyniki badań odcinków prototypowych umożliwią realizacje ostatniej fazy projektu - przygotowania do wdrożenia, która potrwa 6 miesięcy.
Projekt jest realizowany przez konsorcjum w składzie: Mostostal Warszawa - lider konsorcjum, Politechnika Warszawska Wydział Inżynierii Lądowej oraz Instytut Badawczy Dróg i Mostów Zakład Technologii Nawierzchni - członkowie konsorcjum. Jednostką nadzorującą realizację projektu oraz zapewniającą dofinansowanie jest Narodowe Centrum Badań i Rozwoju.
Źródło i zdjęcie: www.cidro.pl
