Aby konstrukcje żelbetowe mogły przez lata spełniać swoje funkcje, niezbędne jest ich odpowiednie zabezpieczenie, zwłaszcza kiedy narażone są na działanie chlorków. Jednym ze sposobów wydłużenia żywotności takich konstrukcji jest zastosowanie rozwiązań do ochrony ich powierzchni. Służą do tego m.in. impregnacja hydrofobowa lub powłoki ochronne. Skuteczność wielu z tych technologii niejednokrotnie była poddawana różnorodnym badaniom, jednak wszystkie z nich odbywały się w warunkach laboratoryjnych. Autorzy badania "Efektywność różnych produktów do zabezpieczenia powierzchniowego po 10 latach" postanowili sprawdzić skuteczność zabezpieczeń konstrukcji żelbetowych w ich naturalnym środowisku. W badaniu wykorzystano środki hydrofobowe Sika - powłoki zabezpieczające Sikagard.
Przedmiotem badania było norweskie molo Sjursoya, wybudowane w latach 1956-1960. Norwegia słynie z ostrego, morskiego klimatu i wiele budowli ciągnących się wzdłuż jej wybrzeża - betonowych mostów, portów czy molo - każdego dnia narażonych jest na korozję elementów żelbetowych, wynikającą ze szkodliwego działania chlorków ze środowiska morskiego. W roku 1999 z powodu korozji molo Sjursoya zostało poddane pełnej renowacji, podczas której jego powierzchnię zabezpieczono środkami hydrofobowymi oraz powłokami ochronnymi opartymi na cemencie. Następnie efektywność redukcji wchłaniania chlorków na żelbetowych konstrukcjach molo była systematycznie monitorowana - po 1, 2, 5 oraz 10 latach. Badano również głębokość penetracji (impregnacji) środków hydrofobowych (po 1, 5 i 10 latach) oraz siłę wiązania powłok ochronnych
(po 1 i 5 latach).
Wyniki badań przedstawiają się następująco:
- Wszystkie typy zastosowanych środków hydrofobowych osiągnęły fantastyczną efektywność redukcji wchłaniania chlorków, gdy były aplikowane na podłoże z betonu natryskowego. Penetracja (impregnacja) wszystkich środków była dobra zarówno na mokrym, jak i na suchym podłożu z betonu natryskowego.
- Wszystkie typy zastosowanych środków hydrofobowych osiągnęły wysoką efektywność redukcji wchłaniania chlorków na pionowych ścianach betonowych belek. Jeden z nich osiągnął świetne wyniki również na spodniej powierzchni betonowej belki, natomiast dwa z nich w tej lokalizacji wykazały nieznacznie słabsze wyniki.
- Dwa z trzech zastosowanych typów elastycznych powłok ochronnych wykazują bardzo efektywność redukcji wchłaniania chlorków na betonowych belkach, trzeci zastosowany typ jest mniej efektywny, zwłaszcza w wewnętrznej części belki.
- Jedna, nieelastyczna powłoka ochronna zastosowana na betonowej belce nie wykazała znaczącej efektywności redukcji wchłaniania chlorków.
- Głębokość penetracji (impregnacji) środków hydrofobowych jest bardzo dobra, natomiast siła wiązania powłok ochronnych satysfakcjonująca.
- Po 5 latach żadnej z powłok ochronnych opartej na cemencie nie udało się zapewnić odpowiedniej ochrony przeciwko wchłanianiu chlorków na pokład z betonu natryskowego. Najprawdopodobniej wynikało to z faktu, że powierzchnia z betonu natryskowego była nierówna, co uniemożliwiło powłoce ochronnej utworzyć zwartą warstwę.
Źródło i grafika: Sika
