Węzeł Puławska w Warszawie

Widok na podporę  tymczasową 6L (nitka północna) oraz deskowanie ustroju (wspornika)
Fot. Harsco Infrastructure

Budowa tej drogi ekspresowej jest częścią większego zadania inwestycyjnego, którego celem jest połączenie Warszawy z autostradą A2. Na odcinku miejskim trasa będzie wykorzystana również dla wewnątrz-aglomeracyjnego ruchu międzydzielnicowego. Obecnie realizowany jest etap II, obejmujący odcinek od węzła Konotopa do węzła Puławska. Etap ten został podzielony na 2 zadania. Wiadukt WA 29 stanowi część zadania nr 2.

Wiadukt WA 29
Obiekt położony jest na prostej, w skosie względem ul. Puławskiej. Generalnym wykonawcą inwestycji jest konsorcjum: Porr (Polska)/ Teerag Asdag/ Intop Tarnobrzeg, a systemy deskowań i rusztowań dostarcza między innymi firma Harsco Infrastructure Polska. 

Realizowany obiekt to wiadukt w konstrukcji zespolonej o długości 179 m i szerokości 2x21,80 m. Zaprojektowany został jako obiekt sześcioprzęsłowy, dwu jezdniowy o rozpiętościach przęseł: 24,0+30,0+35,5+35,5+30,0+24,0 m.

Przęsła oparto na 7 podporach za pośrednictwem 56 łożysk. Elementami nośnymi są dźwigary stalowe o stałej wysokości na długości wiaduktu wynoszącej 1,2 m w rozstawie co 2,4 m. Stalowe dźwigary scalone są za pomocą płyty nadbetonu grubości 25 cm, układanej na mokro z wykorzystaniem szalunku traconego w postaci żelbetowych płyt prefabrykowanych. Nad podporami skrajnymi oraz filarem występują poprzecznice żelbetowe o wysokości 1,5 m.

W ramach współpracy firma Harsco Infrastructure Polska dostarczyła:

• deskowanie wspornikowej części płyty ustroju nośnego,
• deskowania i rusztowania poprzecznic żelbetowych,
• podparcie tymczasowe konstrukcji stalowej w przęśle 5 i 6 dla obu jezdni.

Do zadeskowania wsporników zastosowano dedykowany dla obiektów mostowych system SG, składający się z belek stalowych SG razem z dźwigarkami H20 oraz zastrzałów z podpór SG i podpór typu Europlus. Wsporniki te podwieszone zostały za pomocą ściągu DW15, przymocowanego do traconej marki stalowej, przyspawanej do górnego pasa dźwigarów stalowych. Powyższe wsporniki można w łatwy sposób za pomocą regulowanych zastrzałów zrektyfikować, dostosowując do żądanej geometrii.

Do deskowania poprzecznic wykorzystano deskowanie ścienne Rasto. Jest to deskowanie składające się ze sklejki o grubości 14 mm i ramy stalowej. Charakteryzuje się ono dużą wytrzymałością (do 60 kPa) przy jednoczesnym niedużym ciężarze elementów (około 30 kg/m2). Deskowanie oparto na systemowym lekkim ruszcie z dźwigarów drewnianych H20, a ten z kolei na wieżach ID-15. Dla wykonania podpór tymczasowych dla ustroju nośnego, zaprojektowano rusztowanie stalowe z elementów składanych systemu Infra-Kit. Podparcie dźwigarów stalowych stanowi „tarcza”, składająca się z belek podwalinowych HEB 400/HEB260, belek oczepowych HEB400/HEB260 oraz podpór wysokonośnych HDS pomiędzy nimi. Belkę podwalinową oraz belkę oczepową stężono diagonalnie ściągami DW15. Dźwigary stalowe oparto na belce oczepowej HEB400 za pomocą wałków centrujących spełniających rolę łożyska.

Stateczność podpór tymczasowych w kierunku podłużnym wiaduktu została zapewniona poprzez układ podpór ukośnych oraz zakotwień do filarów.