Budowany odcinek obwodnicy miast Kock i Woli Skromowskiej, wraz z budowanym, nowym mostem przez rzekę Wieprz stanowi fragment drogi ekspresowej S19 relacji Grodno (granica państwa) – Białystok – Lublin – Nisko – Rzeszów – Barwinek (granica państwa), której realizacja wynika z ustalonej przez Radę Ministrów sieci autostrad i dróg ekspresowych.
I nwestycja zlokalizowana jest w powiecie lubartowskim, województwie lubelskim, po wschodniej stronie miasta Kock i Woli Skromowskiej, wzdłuż Drogi Krajowej (DK) S-19. Roboty rozpoczęto we wrześniu 2009, ich zakończenie przewidziane jest na kwiecień 2012. Wartość robót: 169,4 mln zł (brutt o). Generalnym wykonawcą obwodnicy jest fi rma Strabag Sp. z o.o. Na wyłącznego dostawcę deskowań i rusztowań do realizacji tej inwestycji wybrano fi rmę Harsco Infrastructure Polska, która dostarczyła deskowania do budowy 6 wiaduktów i 2 mostów.
Wiadukt WD-1
Podwójny obiekt o rozdzielonej konstrukcji dla każdej z dwóch jezdni łącznic w postaci dwuprzęsłowej (33 m + 33 m) płyty sprężonej kablami stalowymi (kablobeton) szerokości 8,30 m opartej na przyczółkach i fi larze pośrednim. Wiadukt usytuowany jest skośnie w stosunku do osi drogi S19 (72,0°). Podporami wiaduktu są przyczółki masywne gr. 120 cm i pośredni fi lar słupowy. Posadowienie podpór zaprojektowane jest na palach wierconych żelbetowych średnicy 150 cm i długości 12,75 m zwieńczonych ławą fundamentową. Ściany boczne przyczółków zostały zaprojektowane w postaci murów oporowych w technologii gruntu zbrojonego. Do wykonania fundamentów zastosowano niewymagające żurawi średniowymiarowe deskowanie ścienne Rasto. Szalunki przyczółków obiektu wykonano w systemie ściennym Manto, który ze względu na szczególną wytrzymałość dzięki wewnętrznym profi lom usztywniającym, pozwolił na zabetonowanie elementów o wysokości ok. 11 m. Do wykonania słupów o złożonej geometrii zastosowano formy okrągłe w połączeniu z systemem Manto. Ustrój nośny sprężony składa się z dwóch bliźniaczych obiektów. Do podparcia szalunku wykorzystano tu standardowe rusztowanie wieżowe ID-15 wraz ze stężeniami. Na takich podporach ułożono ruszt z dźwigarów H20, a na nim zamontowano system wspornikowy SG. Zastosowanie tych systemowych elementów pozwoliło na szybki montaż szalunków i ograniczenie ilości użytego drewna do minimum.
Wiadukt WD-2
Dwuprzęsłowy (36,00 + 36,00) wiadukt drogowy o sprężonej kablami stalowymi (kablobeton) belkowo-płytowej konstrukcji nośnej szerokości 11,10 m. Obiekt usytuowany jest skośnie w stosunku do osi drogi S19 (64,07°). Podporami wiaduktu są przyczółki masywne gr. 150 cm ze ścianami bocznymi zaprojektowanymi w technologii gruntu zbrojonego oraz podporze pośredniej w postaci słupów owalnych. Posadowienie podpór zaprojektowane jest na palach wbijanych, 40 x 40 cm, zwieńczonych żelbetowymi ławami fundamentowymi. Fundamenty wiaduktu wykonano w systemie Rasto, który z uwagi na małą wagę elementów może być przenoszony ręcznie. Przyczółki i podpory pośrednie wzniesiono przy użyciu szalunków Manto, zaś wykorzystanie form stalowych pozwoliło na uzyskanie okrągłych powierzchni fi larów bez konieczności stosowania drewna. Realizacja ustroju nośnego sprężonego wymagała dużej precyzji wykonania i użycia elementów zapewniających przeniesienie obciążeń bez nadmiernych ugięć. Tu doskonale sprawdziły się systemy: wieże – ID15, system wspornikowy SG oraz nośne podpory konstrukcyjne wraz z wytrzymałymi belkami HEB400. Konieczne było wykonanie bramki przejazdowej dla zapewnienia komunikacji z placem budowy. Użycie wysokonośnych elementów sprawiło, że bramka była w pełni bezpieczna.
Most MS-3
Trzyprzęsłowy most (37,50 + 48,75 + 37,50 m) w ciągu drogi S19, o sprężonej kablami stalowymi (kablobeton) belkowo-płytowej konstrukcji nośnej szerokości 13,30 m. Podporami mostu są przyczółki masywne gr. 1,90 m oraz podpory pośrednie w postaci fi larów pełnościennych. Posadowienie podpór zaprojektowane jest w postaci żelbetowych pali wierconych, średnicy 150 cm, zwieńczonych żelbetowymi ławami fundamentowymi. Fundamenty mostu zaprojektowano w ściankach szczelnych, jednak zaszalowanie niektórych powierzchni wymagało użycia systemu Rasto wraz z systemem wypór. Przyczółki wykonano w systemie Manto, natomiast do wzniesienia podpór pośrednich o skomplikowanej geometrii niezbędne były specjalne elementy drewniane, które fi rma Harsco Infrastructure Polska zaprojektowała i dostarczyła na plac budowy. Ustrój nośny mostu wymagał użycia systemu szalunkowego o dużej nośności i rozpiętości. Tu doskonale sprawdziły się modułowe kratownice H33, których składane elementy pozwalają na budowanie przepraw o różnych wymiarach.
Wiadukt WD-4
Dwuprzęsłowy (36,00 + 36,00) wiadukt drogowy o sprężonej kablami stalowymi (kablobeton) belkowopłytowej konstrukcji nośnej szerokości 11,20 m. Obiekt usytuowany jest skośnie w stosunku do osi drogi S19 (74,93°). Podporami wiaduktu są przyczółki masywne gr. 120 cm ze ścianami bocznymi i skrzydłami oraz podporze pośredniej w postaci dwóch słupów owalnych. Posadowienie podpór zaprojektowane jest bezpośrednio na żelbetowych ławach fundamentowych. Fundamenty wykonano w systemie ściennym Rasto, a szalunki przyczółków obiektu – w systemie Manto. Zastosowanie form okrągłych w połączeniu z płytami Manto pozwoliło na wzniesienie słupów o złożonej geometrii. Do podparcia szalunku ustroju nośnego sprężonego wykorzystano wieże podporowe ID15 wraz ze stężeniami. Na takich podporach ułożono ruszt z dźwigarów H20, a na nim zamontowano system wspornikowy SG. Zastosowanie tych elementów pozwoliło na szybkie zmontowanie szalunków i ograniczenie ilości użytego drewna do minimum.
Most MS-5
Czteroprzęsłowy most (55,0 + 75,0 + 55,0 + 35,0 m) w ciągu drogi S19 o konstrukcji nośnej zespolonej stalowo-betonowej. Konstrukcję przęseł stanowi skrzynka stalowa o wysokości 2,62 m zespolona z żelbetową płytą pomostu gr. 25 cm. Podporami mostu są przyczółki masywne gr. 150 cm ze ścianami bocznymi i skrzydełkami oraz podpory pośrednie w postaci pełnościennych fi - larów. Podpory mostu posadowiono na palach wierconych, żelbetowych, średnicy 150 cm, zwieńczonych żelbetowymi ławami fundamentowymi. W rejonie mostu przewiduje się niezbędną regulację koryta rzeki na odcinku około 250 m wraz z umocnieniem skarp i brzegów. Uregulowany odcinek łagodzi istniejące zakole rzeki pod mostem i znacznie poprawia warunki przepływu wód średnich. Fundamenty mostu zaprojektowano w ściankach szczelnych. Przyczółki wykonano w systemie Manto, zaś do wzniesienia podpór pośrednich o skomplikowanej geometrii potrzebne były specjalne elementy drewniane, które fi rma Harsco Infrastructure Polska zaprojektowała i dostarczyła na budowę. Ustrój nośny mostu stanowi konstrukcję zespoloną. Dzięki zastosowaniu podwieszanych do konstrukcji stalowej mostu elementów (SG, H20) uzyskano lekkie i niezwykle ekonomiczne deskowanie bez konieczności podpierania na gruncie, co umożliwiło łatwą przeprawę przez rzekę Wieprz.
Wiadukty WA-5A, WA-5B
WA-5A to jednoprzęsłowy wiadukt o konstrukcji ramowej, rozpiętości 8,85 m w osiach podpór. Kąt skrzyżowania wiaduktu z S-19 wynosi 84,21°. Podporami wiaduktu są żelbetowe ściany gr. 0,8 m stanowiące element ramy. Posadowienie obiektu wykonane jest w postaci żelbetowych pali fundamentowych średnicy 120 cm i długości 12 m zwieńczonych ławą żelbetową. WA-5B to jednoprzęsłowy wiadukt o konstrukcji ramowej, rozpiętości 9,50 m w osiach podpór. Podporami wiaduktu są żelbetowe ściany gr. 0,8 m stanowiące element ramy. Posadowienie obiektu zaprojektowano jako bezpośrednie w postaci żelbetowych ław fundamentowych pod każdą ze ścian podpór. Do deskowania fundamentów obydwu wiaduktów wykorzystano deskowanie średniowymiarowe Rasto. Ramowa konstrukcja ustroju nośnego narzuciła konieczność ustawienia szalunków jednocześnie dla całego obiektu. Tu doskonale sprawdziły się różnorodne systemy (Manto, ID15, H20) współpracujące ze sobą w kombinacji.
Wiadukt WD-6
Trzyprzęsłowy (21,0 + 33,00 + 21,00) wiadukt drogowy o sprężonej kablami stalowymi (kablobeton) belkowopłytowej konstrukcji nośnej szerokości 11,70 m. Obiekt usytuowany jest skośnie w stosunku do osi drogi S19 (84,22°). Podporami wiaduktu są przyczółki masywne gr. 120 cm ze ścianami bocznymi i skrzydełkami oraz podpory pośrednie w postaci słupów owalnych. Podpory wiaduktu posadowiono bezpośrednio na żelbetowych ławach fundamentowych. Fundamenty wiaduktu wykonano w systemie Rasto, którego płyty szalunkowe można przenosić ręcznie. Szalunki przyczółków obiektu wykonano w systemie Manto, który dzięki dużej nośności pozwolił na zabetonowanie elementów o wysokości ok. 10 m. Zastosowanie form okrągłych w połączeniu z systemem Manto umożliwiło wzniesienie słupów o złożonej geometrii. Do podparcia szalunku ustroju nośnego sprężonego wykorzystano standardowe rusztowanie wieżowe ID15 wraz ze stężeniami. Na takich podporach ułożono ruszt z dźwigarów H20, a na nim zamontowano system wspornikowy SG. Zastosowanie tych elementów pozwoliło na szybkie zmontowanie szalunków i ograniczenie ilości użytego drewna do minimum.
Źródło: Budownictwo Monolityczne 3/2010
