Pracownicy, którzy jeszcze mają zaległe urlopy z lat poprzednich powinni wykorzystać je do końca września. Zgodnie bowiem z Kodeksem pracy mija wtedy termin na ich wykorzystanie.
Urlopy z lat poprzednich, podobnie jak bieżące, powinno uwzględnić się w planie urlopowym przygotowywanym na rok kalendarzowy. Planuje się je więc już na początku roku kalendarzowego. Tak jest u pracodawców, którzy urlopów udzielają zgodnie z planem. Jeżeli w firmie nie tworzy się planu urlopów, termin wykorzystania zaległego urlopu jest ustalany w porozumieniu z pracownikiem. W każdym jednak przypadku ostateczna decyzja należy do pracodawcy. Powinien on uwzględnić wniosek pracownika, biorąc pod uwagę, że musi zapewnić normalne funkcjonowanie firmy.Urlop na żądanie jest natomiast szczególnym rodzajem urlopu, różni się bowiem sposobem jego udzielania. O terminie tego urlopu decyduje pracownik, a nie – jak w przypadku pozostałego urlopu – pracodawca. W roku kalendarzowym przysługują pracownikowi cztery dni urlopu na żądanie. Nie oznacza to jednak, że brak wykorzystania urlopu na żądanie w danym roku spowoduje kumulację dni tego urlopu w kolejnych latach. Po zakończeniu roku kalendarzowego pracownik na nowo nabywa cztery dni urlopu na żądanie, niezależnie od tego czy w poprzednim roku z niego korzystał, czy też nie.
Termin na wykorzystanie zaległego urlopu do końca września następnego roku określa Kodeks pracy. Ma on motywować zarówno pracowników, jak i pracodawców do przestrzegania przepisów prawa pracy. Nie oznacza natomiast, że niewykorzystany w tym terminie urlop wypoczynkowy za rok poprzedni czy wcześniejsze lata przepada. Urlop wypoczynkowy przedawnia się bowiem tak jak pozostałe świadczenia ze stosunku pracy w ciągu trzech lat. Wyjątkiem jest przedawnienie urlopu wypoczynkowego w okresie przebywania na urlopie wychowawczym. Termin przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu na czas korzystania z urlopu wychowawczego.
Pracownik ma obowiązek przysługujący mu urlop wypoczynkowy wykorzystać w okresie wypowiedzenia umowy o pracę. W takim przypadku urlop za dany rok kalendarzowy jest liczony proporcjonalnie do okresu zatrudnienia pracownika. W pełnym wymiarze natomiast pracodawca może wysłać w okresie wypowiedzenia pracownika na urlop zaległy.
Natomiast przesunięcie terminu urlopu może nastąpić na wniosek pracownika umotywowany ważnymi przyczynami. Przesunięcie terminu urlopu jest także dopuszczalne z powodu szczególnych potrzeb pracodawcy, jeżeli nieobecność pracownika spowodowałaby poważne zakłócenia toku pracy.
 | Edyta Pisarczyk |
