Osobie, która podlega ubezpieczeniu zdrowotnemu, przysługuje również prawo do leczenia i rehabilitacji uzdrowiskowej finansowanej ze środków NFZ. Podstawą jest skierowanie wystawione przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego.
Składka zdrowotna jest co do zasady obowiązkowa. Uprawnia do korzystania z bezpłatnej opieki zdrowotnej, czyli bezpłatnego leczenia w ramach publicznej służby zdrowia. Osobie, która podlega ubezpieczeniu zdrowotnemu, przysługuje również prawo do leczenia i rehabilitacji uzdrowiskowej finansowanej ze środków NFZ. Podstawą jest skierowanie wystawione przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego.
Skierowanie na leczenie lub rehabilitację wystawia lekarz podstawowej opieki. Pacjent składa je następnie w wojewódzkim oddziale NFZ, który równocześnie potwierdza jego prawidłowość. Ze skierowania na leczenie lub rehabilitację może korzystać wyłącznie osoba ubezpieczona. Jeżeli okaże się, że uprawnienia pacjenta wygasły lub mu nie przysługiwały, skierowanie zostanie cofnięte. Natomiast jeżeli zostanie ustalony termin leczenia, NFZ poinformuje o terminie turnusu nie później niż 14 dni przed datą jego rozpoczęcia.
Pobyt w szpitalu i sanatorium uzdrowiskowym trwa 21 dni, natomiast pobyt dziecka – 27 dni. Z kolei turnus w szpitalu i w sanatorium uzdrowiskowym na rehabilitacji uzdrowiskowej trwa 28 dni. Możliwe jest również leczenie uzdrowiskowe ambulatoryjne zarówno dorosłych, jak i dzieci, które trwa od 6 do 18 dni.
Leczenie i rehabilitacja w ramach NFZ są bezpłatne, natomiast świadczeniobiorca ponosi koszty przejazdu oraz częściową odpłatność za wyżywienie i zakwaterowanie w sanatorium. Podmiot zobowiązany do finansowania świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych pokrywa do wysokości określonej w umowie z oddziałem NFZ różnicę kosztów wyżywienia i zakwaterowania ubezpieczonego.
Kosztów wyżywienia i zakwaterowania w szpitalu lub sanatorium uzdrowiskowym nie ponoszą dzieci i młodzież do ukończenia lat 18, a jeżeli kształcą się dalej – do ukończenia lat 26, dzieci niepełnosprawne w znacznym stopniu – bez ograniczenia wieku, a także dzieci uprawnione do renty rodzinnej.
Przy kwalifikowaniu pacjenta do leczenia uzdrowiskowego lekarz ocenia m.in. stan zdrowia pacjenta, przebieg choroby będącej wskazaniem do leczenia lub rehabilitacji, efekty przebytego w przeszłości leczenia uzdrowiskowego lub rehabilitacji uzdrowiskowej, jeżeli pacjent korzystał z tej formy leczenia lub rehabilitacji, a także zdolność pacjenta do samoobsługi i samodzielnego poruszania się lub zdolność pacjenta do samoobsługi i samodzielnego przemieszczania się na wózku inwalidzkim.
Z kolei przeciwwskazanie do leczenia albo rehabilitacji stanowią m.in. stan chorobowy, w którym leczenie albo rehabilitacja przy wykorzystaniu właściwości naturalnych surowców leczniczych mogłyby spowodować pogorszenie stanu zdrowia pacjenta, choroba zakaźna w fazie ostrej, ciąża czy połóg.
 |
Edyta Pisarczyk-Kulon |
