Ulga prorodzinna przysługuje podatnikom wychowującym dzieci małoletnie, dzieci do czasu ukończenia nauki w szkole – jednak nie dłużej niż do ukończenia 25 lat – albo bez względu na ich wiek, jeżeli otrzymywały zasiłek/dodatek pielęgnacyjny lub rentę socjalną.
Podatnicy wychowujący jedno dziecko z ulgi mogą skorzystać pod warunkiem, że osiągają dochody w wysokości nieprzekraczającej odpowiednio 112 tys. zł lub 56 tys. zł. Natomiast rodzice wychowujący dwoje i więcej dzieci skorzystają z ulgi bez względu na wysokość uzyskanego dochodu.
Odliczenie od podatku dotyczy wyłącznie podatników uzyskujących dochody opodatkowane według skali podatkowej. Nie przysługuje więc rozliczającym się podatkiem liniowym ani osiągającym przychody z działalności gospodarczej opodatkowanych ryczałtem ewidencjonowanym. Jeżeli jednak podatnik osiąga również przychody opodatkowane według skali podatkowej, np. wynagrodzenie z umowy zlecenia, umowy o pracę, rentę, z tych przychodów rozlicza się w oddzielnym zeznaniu podatkowym – PIT-36 lub PIT-37 – i wtedy może dokonać odliczenia na dzieci. Ulgę na dzieci podatnik odlicza w PIT-36 lub PIT-37 poprzez dołączenie do zeznania podatkowego załącznika PIT/O.
Osoby wychowujące w roku jedno dziecko skorzystają z odliczenia, jeżeli ich roczne dochody nie przekroczą kryterium dochodowego, które wynosi 112 tys. zł w przypadku podatnika pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim (dochody podatnika i jego małżonka), a także podatnika będącego osobą samotnie wychowującą dziecko. Natomiast kryterium dochodowe w wysokości 56 tys. zł dotyczy podatnika niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku.
Od 2014 r. podatnicy, którym zabrakło podatku do odliczenia pełnej kwoty przysługującej ulgi, mają prawo do otrzymania kwoty niewykorzystanej ulgi na dzieci do wysokości przysługującej im kwoty odliczenia. Jest to więc kwota stanowiąca różnicę między kwotą przysługującego podatnikowi odliczenia a kwotą odliczoną w zeznaniu podatkowym.
Przysługująca podatnikowi kwota niewykorzystanej ulgi jest limitowana, nie może bowiem przekroczyć łącznej kwoty zapłaconych przez podatnika składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, które podlegają odliczeniu. Limit ten nie uwzględnia jednak składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, które zostały już przez podatnika odliczone.
Do zeznania podatkowego podatnik nie ma obowiązku dołączać żadnych dokumentów. Musi jednak pamiętać, że na żądanie urzędu skarbowego ma obowiązek udokumentować prawo do ulgi. Ulga jest bowiem odstępstwem od zapłaty podatku i przysługuje po spełnieniu ściśle określonych warunków. Zatem na żądanie urzędu podatnik ma obowiązek przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia. W szczególności dowodem będzie odpis aktu urodzenia dziecka czy zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
 |
Edyta Pisarczyk-Kulon |
