Obowiązek tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dotyczy pracodawców, którzy zatrudniają co najmniej 20 pracowników.
W tym roku liczbę zatrudnionych pracowników należy ustalić na dzień 1 stycznia. Jest to liczba pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Korzyści ze środków zgromadzonych na koncie funduszu to przede wszystkim możliwość wsparcia pracowników będących w trudnej sytuacji, bez konieczności ponoszenia dodatkowych kosztów, tj. składek ZUS, a w części również podatku dochodowego od osób fizycznych.
Pracodawcy, którzy funduszu nie tworzą mimo spełnienia warunków, mogą również taki fundusz utworzyć w swoich firmach, naliczyć odpisy na fundusz i z niego finansować wydatki na pomoc dla osób uprawnionych w firmie do korzystania z tego uprawnienia. Mogą także podjąć decyzję o nietworzeniu funduszu i wypłacać pracownikom tzw. świadczenia urlopowe. Środki wypłacone z funduszu na świadczenia urlopowe są zwolnione ze składek ZUS.
Wysokość świadczenia urlopowego, wypłacana na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, nie może przekroczyć wysokości odpisu podstawowego, odpowiedniego do rodzaju zatrudnienia pracownika oraz jego wysokość należy ustalić proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy pracownika.
W 2013 roku kwota świadczenia urlopowego jest taka sama jak w poprzednim roku. Dla pracownika zatrudnionego w „normalnych” warunkach pracy, na pełnym etacie, wynosi 1093,93 zł. Przy niepełnym wymiarze jest to kwota ustalona proporcjonalnie do wymiaru etatu. Natomiast świadczenie dla pracownika wykonującego prace szczególne lub o szczególnym charakterze wypłacane na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych nie może przekroczyć 1458,57 zł. Prawo do świadczenia mają również pracownicy młodociani; w pierwszym roku nauki jest to kwota 145,86 zł, w drugim roku – 175,03 zł, a trzecim roku kwota ta wynosi 204,20 zł.
Świadczenie urlopowe pracodawca wypłaca raz w roku. Prawo do niego przysługuje każdemu pracownikowi, który korzysta w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych. Chodzi zatem o kolejne 14 dni, w tym również dni wolne od pracy, a nie 14 dni urlopu wypoczynkowego. Tak powinien być wypisany wniosek urlopowy.
Prawo do świadczenia i jego wypłata następuje nie później niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego, którego łączny czas jest równy co najmniej 14 dniom kalendarzowym.
 | Edyta Pisarczyk |
