Ustawa o praktykach absolwenckich daje młodym osobom możliwość uzyskania doświadczenia zawodowego i pokazania umiejętności ewentualnemu pracodawcy.
Pracodawca z praktykantem zawiera umowę, w której określa m.in., czy praktyka będzie odpłatna, czy nie.
Praktyki absolwenckie może odbywać osoba, która ukończyła co najmniej gimnazjum i w dniu rozpoczęcia praktyk nie ukończyła 30. roku życia. Umowa o praktyki absolwenckie nie może być zawarta na okres dłuższy niż trzy miesiące. Oczywiście nie musi to być od razu jedna umowa. Mogą to być np. dwie lub trzy umowy, z tym że łączny czas ich trwania nie może przekroczyć trzech miesięcy. Umowa o praktykę nie może dotyczyć pracy szczególnie niebezpiecznej.
Wysokość miesięcznego świadczenia dla praktykanta nie może przekraczać dwukrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę brutto. Obecnie minimalne wynagrodzenie za pracę wynosi 1850 zł, a od stycznia 2017 r. – 2000 zł. Absolwent może być równocześnie zarejestrowany jako osoba bezrobotna i nie utraci statusu bezrobotnego ani zasiłku dla bezrobotnych – pod warunkiem, że wysokość świadczenia z praktyk nie przekroczy połowy minimalnego wynagrodzenia za pracę.
W przypadku, gdy praktyka jest nieodpłatna, praktykant może rozwiązać umowę na piśmie w każdym czasie, jeżeli płatna – umowa może zostać rozwiązana za siedmiodniowym wypowiedzeniem. Pracodawca poza świadczeniem za praktykę nie ponosi kosztów związanych ze składkami ZUS. Praktykant nie podlega bowiem ubezpieczeniom społecznym i zdrowotnemu u pracodawcy.
Bycie osobą bezrobotną pociąga za osobą określone obowiązki, m.in. zgłaszania się w wyznaczonym terminie w urzędzie pracy. Konsekwencją może być nawet utrata statusu osoby bezrobotnej. Natomiast odbywanie praktyk absolwenckich stanowi uzasadnioną przyczynę niezgłoszenia się w wyznaczonym przez powiatowy urząd pracy terminie w celu przyjęcia propozycji pracy albo innej formy pomocy proponowanej przez urząd lub w innym celu wynikającym z ustawy, w tym potwierdzenia gotowości do podjęcia pracy. Usprawiedliwieniem niezgłoszenia się jest właśnie umowa o praktykę absolwencką, którą należy przedstawić w urzędzie pracy.
Praktykant po zakończeniu praktyki nie otrzymuje świadectwa pracy jak pracownicy, jednak może wystąpić do pracodawcy z wnioskiem o wystawienie na piśmie zaświadczenia o wykonywanej pracy i umiejętnościach nabytych w czasie odbywania praktyki.
Odbywający praktykę powinien być traktowany jak pozostali pracownicy. W związku z tym pracodawca ma obowiązek zapewnić mu bezpieczne i higieniczne warunki, w tym również odpowiednie środki ochrony indywidualnej według potrzeb.
 |
