Odżywczy bób

Cechują się dużą zawartością białka – innego niż zwierzęce, ale bardzo cennego. W 100 g ugotowanego bobu jest aż 7,6 g białka. Bób jest bardzo bogatym źródłem kwasu foliowego, który chroni przed niedokrwistością i zapobiega u ciężarnych wadom cewy nerwowej poczętych dzieci. Kobieta w ciąży powinna spożywać dziennie 400 mikrogramów kwasu foliowego (wit. B9), który bierze udział w procesie wzrostu i rozwoju nowych komórek, i w ten sposób może zapobiec wystąpieniu ciężkich wad rozwojowych u płodu. 10 dag świeżych ziaren bobu zawiera aż 423 mikrogramy tej cennej witaminy, w związku z czym pokrywa 106 proc. dziennego zapotrzebowania na kwas foliowy.

Bób znakomicie zastępuje mięso. Jest ważny w diecie osób zagrożonych rodzinnie chorobami układu krążenia, wspaniały dla tych, którzy muszą ograniczyć spożycie mięsa, zawierającego niezdrowe nasycone kwasy tłuszczowe. Bób ma niską zawartość sodu, jest bogaty w potas oraz rozpuszczalny błonnik, który obniża poziom cholesterolu we krwi i reguluje ciśnienie.

Pamiętajmy jednak, że 100 g bobu zawiera aż 110 kcal! Bób ma za to niewiele tłuszczu i dużo rozpuszczalnego błonnika, co może sprzyjać diecie odchudzającej i pomaga kontrolować wagę. Bób spowalnia proces trawienia i daje długie uczucie sytości. Ponadto zawarte w nim witaminy z grupy B – substancje niezbędne do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego – ułatwiają przetrwanie kryzysu w czasie odchudzania.

Bób pomaga leczyć niedokrwistość wywołaną niedoborem żelaza oraz anemię megaloblastyczną spowodowaną niedoborem kwasu foliowego i witaminy B12. Zarówno żelazo, jak i kwas foliowy są niezbędne do produkcji krwinek czerwonych, odpowiedzialnych za transport tlenu do wszystkich komórek w organizmie. W przypadku obu rodzajów niedokrwistości organizm jest niedotleniony. Dzieci taki rodzaj leczenia anemii przyjmą z radością – zwłaszcza że anemia może objawiać się zaburzeniami apetytu na mięso.

Ale uwaga: na bób niektórzy muszą uważać, na przykład chorzy na dnę moczanową, którzy źle trawią związki purynowe, a z nich powstają kamienie szczawianowe w nerkach. Bób może sporadycznie powodować poważne reakcje alergiczne u osób z tzw. chorobą fasolową, cierpiących na fawizm – genetycznie uwarunkowaną chorobę związaną z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (enzymu G6PD).

Bób jest naturalnym źródłem biologicznie aktywnej formy dopaminy (neuroprzekaźnika odpowiedzialnego za przesyłanie impulsów między komórkami nerwowymi). Można z niego produkować leki przeciwko chorobie Parkinsona, lewodopę. Przechodzi ona z krwi do mózgu, gdzie jest przetwarzana w brakującą dopaminę, dzięki czemu poprawia sprawność ruchową chorego. Osoby z chorobą Parkinsona, które zażywają tabletki z lewodopą i chcą spożywać bób, powinny skonsultować to z lekarzem, ponieważ z badań wynika, że bób uniemożliwia właściwe wykorzystanie leku, znacząco zwiększając jego stężenie we krwi (korzystałam z poradnikzdrowia.pl).

Grażyna Rybak - pediatra Idziemy nr 32 (515), 9 sierpnia 2015 r.