Już dawno nie było aż tak wielu infekcji, co w tym roku. Trudno dostać się do lekarza, a w przychodni słychać kaszel i wycieranie nosa.
Zdarzają się pacjenci z bardzo wysoką temperaturą, którzy nawet nie mają siły, żeby prosić o szybsze przyjęcie.
U części chorych występują bóle mięśni, krótkotrwałe wymioty i biegunka. Może im towarzyszyć wysoka temperatura, jednak większość ma stan podgorączkowy do 37,5 stopni Celsjusza. U innych występuje silny ból gardła, często suchy kaszel, bóle mięśni oraz podwyższona temperatura. Wiele osób skarży się na nagle występującą bardzo wysoką temperaturę, nawet do 40 stopni, bóle mięśni i osłabienie.
Objawy takie u większości chorych świadczą o ostrej infekcji wirusowej. Na początku leczenie jest objawowe: trzeba leżeć w łóżku, wypijać duże ilości płynów, najlepiej o działaniu napotnym, jak sok z malin, ciepła woda z cytryną, imbirem i miodem, mleko z miodem i czosnkiem. Jeśli temperatura nadal jest wysoka (powyżej 38 stopni), można podać lek obniżający temperaturę, najlepiej paracetamol. Temperatura do 38 stopni jest idealna dla mobilizacji mechanizmów obronnych organizmu, z tego powodu nie należy jej zbyt pochopnie obniżać.
Przy dużej gorączce łatwo o odwodnienie, stąd tak ważne jest przyjmowanie płynów. Jeśli pojawi się ciemny mocz lub pacjent nie odczuwa potrzeby oddawania moczu – są to objawy odwodnienia! Przy klasycznej infekcji wirusowej takie objawy, nawet z wysoką temperaturą, mogą utrzymywać się do 72 godzin; jeśli trwają dłużej, konieczna jest wizyta u lekarza.
Pacjenci z wysoką gorączką często mówią, że boją się sepsy. Słusznie, bo to choroba zagrażająca życiu. Na szczęście zdarza się rzadko.
Sepsa to zakażenie dotyczące całego organizmu. Jest wynikiem niewystarczającej odpowiedzi organizmu na drobnoustroje i/lub ich toksyny. Początkowo zakażony jest jeden narząd, najczęściej nerki lub płuca, ale właściwie każdy stan zapalny może być przyczyną późniejszej sepsy, nawet zakażenia wcześniej niedające o sobie znać, takie jak chore zęby czy zatoki.
Objawami, które powinny niepokoić nawet na początku infekcji i są wskazaniem do zgłoszenia się do lekarza, jest duszność i znacznie przyspieszony oddech (powyżej 30 oddechów na minutę), zaburzenia świadomości, obniżone ciśnienie krwi. U pacjentów z sepsą zwykle występuje znaczna gorączka, bywa jednak, że temperatura jest obniżona. Jeśli towarzyszy jej przyspieszone tętno, to także nie jest to prawidłowe. Przy podejrzeniu sepsy wykonuje się badania krwi i moczu. To już zadanie dla lekarza.
Jak uchronić się przed zachorowaniem? Trzeba unikać towarzystwa osób chorych, a jeśli nie jest to możliwe, to nosić maskę, często myć ręce, używać chusteczek jednorazowych. Konieczne jest noszenie na dworze czapki! Ważne też, by nie zmarzły stopy. Należy ubierać się na cebulkę.
W razie przemarznięcia proponuję wskazane wyżej napoje rozgrzewające, ewentualnie Rutinoscorbin, witaminę C i wczesny odpoczynek w łóżku. To sprawdzone metody.
