Czy można posiadać w domu relikwie I stopnia? Tak, można, jeśli ktoś w sposób uczciwy wszedł w ich posiadanie. Trzeba je przechowywać w kapsułce i w relikwiarzu.
Czy można posiadać w domu relikwie I stopnia?
Niewiele wiemy na temat przedmiotów świętych, takich jak relikwie. Są tajemnicą. Obserwujemy, że istnieją rzeczy święte i rzeczy przeklęte, miejsca święte i miejsca przeklęte, osoby święte i osoby przeklęte. Wyczuwamy, że bliskość takich osób, rzeczy i miejsc wpływa na nas. To, co przeklęte, może nas niepokoić, odbierać radość i nadzieję, wnosić wewnętrzną ciemność. To, co święte, będzie na nas oddziaływać uspokajająco, pocieszająco, rozjaśniająco i inspirująco.
Wyjątkiem od tej zasady są osoby zniewolone czy opętane przez demony. Ludzie tacy reagują niepokojem, podenerwowaniem i niechęcią do rzeczywistości świętych. Natomiast obecność tego, co przeklęte, pobudza ich, jakby „aktywuje”.
Relikwie są pamiątkami po świętych. Stopniowanie określa stopień ich związania z człowiekiem świętym. Ale nie działa to jak automat: wyższy stopień relikwii – większe łaski. Relikwie mają odbijać duchową światłość prawdziwie świętego człowieka, aby rozjaśniać naszą drogę w stronę Boga. „Moc” danej relikwii – mówiąc w sposób teologicznie nieprecyzyjny, raczej poetycki – zależy mniej od mocy świętości człowieka świętego, od którego pochodzi, a bardziej od stopnia żarliwości modlitwy, którą wzbudza. Im goręcej i więcej osób modli się przy relikwii, tym z czasem mocniej – znów używając porównania poetyckiego – jest ona napromieniowana wiarą i świętością. Duchowa moc relikwii bez otaczającej wiary i modlitwy będzie słabnąć.
Czy można posiadać w domu relikwie I stopnia? Tak, można, jeśli ktoś w sposób uczciwy wszedł w ich posiadanie. Trzeba je przechowywać w kapsułce i w relikwiarzu.
Kościół przekazuje relikwie zwyczajowo do kościołów i kaplic ze względu na większy pożytek wiernych. Mogą je otrzymać także księża czy osoby świeckie dla pobożności prywatnej. Określenie „dla pobożności prywatnej” wyklucza sytuacje, że osoba świecka będzie wykorzystywać tę relikwię publicznie do szerzenia kultu, stworzenia sanktuarium czy nabożeństw itp. Sprawy kultu publicznego są już zarezerwowane dla Kościoła hierarchicznego.
Tak więc dla pobożności prywatnej wolno przechowywać relikwie w domu. Warto by jedynie zastanowić się nad kwestią większego dobra, gdy dostrzegamy, że posiadane relikwie wywołują szczególnie dobre skutki. Można relikwie takie ofiarować do kościoła, aby pomoc innym. Lecz gdyby istniała pewność, że w kościele – wyobrażam sobie takie sytuacje w Europie Zachodniej – nikt nie skorzysta z relikwii, to lepiej przechowywać je w domu.
ks. Marek Kruszewski
xmarekk(at)o2.pl
Idziemy nr 51 (328), 18 grudnia 2011 r.
