Jak "doszlifować" wygląd betonowych posadzek?

Polerowany beton w porównaniu z innymi posadzkami

Na rynku dostępnych jest kilka metod uzyskiwania posadzek z efektem wypolerowania, jednakże w rzeczywistości sprowadzają się one do zastosowania dodatkowej powłoki nałożonej na podłoże betonowe. To ważne, aby znać różnice między polerowanym betonem a powłokami, gdyż dzięki temu można zapewnić efekt końcowy odpowiadający zamierzeniom architektów i właścicieli budynku.


Efekty wykończenia

Polerowany beton oferuje szeroką gamę efektów wykończenia i opcji, które należy rozpatrzyć. Obejmują one różne stopnie odsłonięcia kruszywa, poziomy połysku oraz możliwość barwienia powierzchni jednym lub kilkoma kolorami. Większość posadzek przemysłowych i komercyjnych może charakteryzować się niskim bądź średnim połyskiem i mało lub częściowo odsłoniętym kruszywem. Niezwykle popularne jest wykończenie typu "sól i pieprz". Ten stopień odsłonięcia kruszywa odsłania beton na tyle, by jeden z środków chemicznych - utwardzacz - stanowiących element systemu polerowania mógł wsiąknąć i wejść z nim w reakcję nadając mu wyższą odporność na ścieranie. Wyższy stopień odsłonięcia kruszywa znacznie podnosi koszty. Również poziom połysku jest zazwyczaj niższy niż w przypadku najbardziej dekoracyjnych posadzek, nie tylko ze względu na cenę, ale także dlatego, że przy niższym stopniu połysku odporność na poślizg jest większa.


Minimum prac konserwacyjnych

W miejscach, gdzie normą były posadzki epoksydowe i z VCT, właściciele budynków zaczynają dostrzegać zalety polerowanego betonu. Dzięki niemu nie trzeba co kilka lat pokrywać posadzki powłoką epoksydową, która niszczy się na skutek ruchu wózków widłowych, kontaktu z wodą, olejami, słabego przygotowania powierzchni itp. W dłuższej perspektywie polerowany beton jest znacznie oszczędniejszym rozwiązaniem, nie tylko za sprawą swojej trwałości, ale także dzięki krótszym przestojom, do których dochodzi co kilka lat, gdy trzeba usunąć z budynku sprzęt na czas nakładania powłoki epoksydowej. Polerowany beton to długoterminowe rozwiązanie obejmujące program właściwej konserwacji. Ponadto beton jest wyjątkowo ekologicznym materiałem budowlanym, gdyż nie wymaga stosowania materiałów dodatkowych. 


Gładkość

Posadzki w zastosowaniach przemysłowych i komercyjnych zazwyczaj muszą być gładkie, a w niektórych przypadkach wymagane są konkretne parametry. Jako że polerowanie betonu rozpoczyna się od szlifowania, można uzyskać gładki efekt. W większości przypadków, przy dużym natężeniu ruchu wózków widłowych w magazynie, konieczne jest wyrównywanie posadzki.  Nierówności posadzki mogą być wynikiem ruchu profili kompensacyjnych na skutek drgań, co prowadzi do powstania uskoków między nimi. Uskoki z kolei mogą być niezwykle niebezpieczne dla wózków widłowych, z których po najechaniu na taką nierówność może spaść ładunek. Aby rozwiązać ten problem, stosuje się agresywne narzędzia szlifierskie, które skutecznie wyrównują powierzchnię. Niemniej jednak zmienia to estetykę posadzki, gdyż po szlifowaniu w miejscach wyrównywanych kruszywo zostaje odsłonięte, a wygląd innych obszarów pozostanie bez zmian, chyba że cała posadzka zostanie wyszlifowana, tak by równomiernie odsłonić kruszywo.


Etapy polerowania posadzek w zastosowaniach przemysłowych i komercyjnych

"Posadzki w zastosowaniach przemysłowych i komercyjnych zazwyczaj nie wymagają pełnego odsłonięcia kruszywa, więc nie ma potrzeby rozpoczynać od intensywnego szlifowania. Niemniej jednak są przypadki, gdy konieczne jest użycie narzędzi diamentowych ze spoiwem metalowym o ziarnistości 20. Dochodzi wówczas do usunięcia istniejącej powłoki lub wyrównania posadzki. Aby wygładzić posadzkę, należy użyć pełnego zestawu narzędzi diamentowych. Pełny zestaw utrzymuje większą sztywność głowicy, podczas gdy niepełny zestaw zachowuje się jak trójnóg, przez co posadzka nie jest tak dobrze wyrównywana" - powiedział Dawid Trukszyn, ekspert Husqvarna Construction.


Aby posadzka do zastosowań przemysłowych lub komercyjnych została prawidłowo wypolerowana, cały proces musi przebiegać w kilku etapach.

1. Aby wygładzić duże nierówności powierzchni lub usunąć starszą powłokę z posadzki należy użyć narzędzi diamentowych z metalowym spoiwem o ziarnistości 20/30. Jeżeli na posadzce nie ma wypiętrzeń ani żadnej powłoki, na pierwszym etapie należy użyć narzędzi diamentowych z metalowym spoiwem o ziarnistości 50/60 lub 100/120. Wygląd wymagany przez właściciela budynku uzyskuje się po pierwszym szlifowaniu. Służy ono także do odsłonięcia kruszywa na tyle, by posadzka wchłonęła środek chemiczny - utwardzacz - podnoszący jego parametry wytrzymałościowe. Jeżeli kruszywo nie zostanie wystarczająco odsłonięte, posadzka nie zyska maksymalnej wytrzymałości, co zmniejszy jej trwałość. Jeżeli na początku użyto narzędzi diamentowych z metalowym spoiwem o ziarnistości 50/60, do usunięcia powstałych zarysowań należy zastosować narzędzia diamentowe z metalowym spoiwem 100/120.

2. Zazwyczaj dobrym pomysłem jest użycie preparatu do wypełnienia otworów, porów i szpar powstałych w trakcie szlifowania. Preparat wypełniający zapewnia posadzce większą odporność na zabrudzenia i wyrazistość, nakłada się go w trakcie ostatniego etapu szlifowania. Wystarczy zwilżyć podłogę wodą, a następnie wylać środek i rozprowadzić go szczotką, która usunie z porów zanieczyszczenia. Jeszcze zanim preparat wyschnie, należy wyszlifować powierzchnię za pomocą narzędzi diamentowych z metalowym spoiwem o ziarnistości 100/120. Powstanie wówczas ścier, który wypełni pory. Następnie należy oczyścić podłogę za pomocą piankowej ściągaczki. Nie należy stosować szczotki ani odkurzacza, by nie usunąć wypełnienia z porów. 

3. Na tym etapie warto wzmocnić posadzkę. Na posadzce rozprowadzamy utwardzacz, które wejdzie w reakcję z składnikami betonu i preparatem wypełniającym, tak by nie został on usunięty w trakcie szlifowania. Po minimum kilku godzinach reakcji, można użyć hybrydowych narzędzi diamentowych. Narzędzia te szlifują intensywniej niż te ze spoiwem żywicznym, a ponadto pozwalają początkującym użytkownikom unikać przypadkowych zarysowań, jakie mogą powstać w przypadku stosowania narzędzi diamentowych ze spoiwem metalowym. Po zastosowaniu narzędzi hybrydowych o ziarnistości 100, należy użyć narzędzi hybrydowych o ziarnistości 200. Matują one beton i powinny usunąć wszystkie widoczne zarysowania. 

4. Kolejnym krokiem jest polerowanie za pomocą narzędzi ze spoiwem żywicznym o ziarnistości 400. Może to być ostatni etap, w zależności od docelowego poziomu połysku. W razie potrzeby można zastosować jeszcze ściernice ze spoiwem żywicznym o ziarnistości 800, uzyskując wyższy połysk i wyrazistość posadzki. Narzędzia ze spoiwem żywicznym o ziarnistości 400 zamykają powierzchnię na tyle, by posadzka była wypolerowana, jednocześnie zapewniając dobry współczynnik poślizgu.

5. Ostatni etap to nałożenie na posadzkę impregnatu. W przypadku obszarów o dużym natężeniu ruchu impregnat jest zazwyczaj lepszym rozwiązaniem niż uszczelniacz powierzchni. Główna różnica polega na tym, że impregnat wnika w beton, pozostawiając na powierzchni jedynie cienką warstwę. Po całkowitym wyschnięciu betonu, pozostałości impregnatu zostają wypolerowane, dzięki czemu powierzchnią zewnętrzną pozostaje beton. Tymczasem uszczelniacz nakładany jest na powierzchnię i zazwyczaj wymaga podgrzania za pomocą polerki wysokoobrotowej, by wyschnąć. Choć oba rodzaje preparatów chronią posadzkę, uszczelniacz prędzej czy później ściera się na obszarach o dużym natężeniu ruchu i trzeba go nałożyć ponownie.  

Obiekty handlowe i magazyny nieustannie szukają nowych, oszczędnych i ekologicznych sposobów dbania o wygląd i jakość swoich wnętrz. Znajomość podstaw polerowania posadzek w zastosowaniach przemysłowych i komercyjnych przybliża im rozwiązanie oferujące nieograniczone możliwości.